Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodów można uznać wszelkie koszty zmierzające do osiągnięcia bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.
W przypadku działalności polegającej na odśnieżaniu, do takich kosztów można niewątpliwe zaliczyć nabycie narzędzi niezbędnych do tego celu, jak również paliwa i materiałów eksploatacyjnych (wydatek niezbędny do osiągnięcia przychodów oraz koszty ich magazynowania, konserwacji, napraw – wydatki zmierzające do zabezpieczenia źródła przychodów). Specyficznym zasadom będzie natomiast podlegać koszt amortyzacji urządzeń, które spełniać będą definicję środka trwałego, zawartą w art. 22a ustawy, a co za tym idzie, wydatki na nie będą mogły być uznane za koszty uzyskania w momencie ich nabycia. Zgodnie z ustawą, warunki te spełniają urządzenia zdatne do użytkowania w dniu przyjęcia do ewidencji, których przewidywany okres użytkowania wynosi dłużej niż rok. Odstępstwem od tej zasady jest art. 22d ustawy, który umożliwia zaliczenie jednorazowo w koszty zakupu urządzeń o wartości poniżej 3500 zł. Jeżeli nasz sprzęt zostanie uznany za środek trwały, podatnik będzie zmuszony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem jego sezonowości. Ten sposób odpisów uregulowany jest w art. 22h ustawy. Podatnik może dokonywać odpisów amortyzujących wyłącznie w okresie używania sprzętu i przyjąć dwojaki system obliczania miesięcznych odpisów:
– podzielić odpis roczny na 12 miesięcy i zaliczać w koszty tak wyliczoną kwotę, w każdym miesiącu używania sprzętu. Efektem tego działania będzie wydłużenie okresu amortyzacji.
– podzielić odpis na ilość miesięcy sezonu i zaliczać w koszty tak wyliczoną kwotę, w każdym miesiącu używania sprzętu. Wtedy faktyczny odpis w ciągu roku będzie identyczny z tym, gdyby sprzęt był używany przez cały rok.
Wybór metody stanowi pewien element optymalizacji podatkowej. Należy również zwrócić uwagę, że podatnik ma prawo do zastosowania jednorazowego odpisu na podstawie art. 22k ust. 7 ustawy, o ile rozpoczął w roku podatkowym działalność lub spełnia definicję małego podatnika. Umożliwia to zaliczenie do kosztów uzyskania całej wartości sprzętu do wysokości 50 tysięcy EUR. Przepis ten nie może być zastosowany do samochodów osobowych.
Piotr Kościańczuk
Doradca Podatkowy
Kancelaria
Podatkowa Skłodowscy
