Galangal, jedna z najbardziej charakterystycznych przypraw kuchni tajskiej, jest stosunkowo mało znany i rzadko stosowany w polskiej kuchni, choć wchodzi w skład mieszanki używanej do aromatyzowania jednej z najpopularniejszych polskich wódek ? Żołądkowej Gorzkiej.
W Europie pojawił się już w czasach średniowiecza i podobnie jak w Azji, traktowano go zarówno jako przyprawę, jak i afrodyzjak.
Z wyglądu i smaku galangal jest nieco podobny do imbiru, ale charakteryzuje się bardziej piekącą pieprzną nutą i intensywnym aromatem, dzięki czemu doskonale podkreśla smak zup, wszelkiego rodzaju curry, dań mięsnych i sosów.
Surowcem są kłącza czterech gatunków roślin z rodziny imbirowatych, które różnią się między sobą rozmiarami kłączy, barwą i smakiem (galangal większy, galangal mniejszy, kencur ? tzw. imbir piaskowy i krachai znany jako chiński imbir).
Galangal wchodzi m.in.
w skład tajskich past curry – zielonej, żółtej i czerwonej oraz pasty massaman curry. W sklepach można go kupić najczęściej w formie sproszkowanej lub
w postaci suszonych kłączy, które przed użyciem należy namoczyć w wodzie. Rzadko można spotkać w polskich sklepach świeży galangal.
Oprócz zastosowań kulinarnych, galangal podobnie jak imbir, ma szereg właściwości leczniczych.
Zawarte w kłączach tej rośliny składniki, w tym galangina są pomocne w zwalczaniu otyłości, astmie i zapaleniu stawów. Galangal wspomaga trawienie i łagodzi mdłości, obniża poziom glukozy we krwi i złego cholesterolu oraz wykazuje działanie grzybobójcze i bakteriobójcze.
Galangal – przyjaciel kuchni tajskiej
