Anna Sajnog
?Proszę się nie rozłączać? to powieść czeskiej autorki bestsellerów, Ireny Obermanovej. Choć z pozoru książkę tę można by ustawić na półce w towarzystwie powieści feministycznych, z pewnością do tego gatunku nie należy. Sprawy kobiece wprawdzie poruszane są nagminnie, bo jest to w końcu powieść o kobietach, lecz są one celowo przerysowane.
Pisarka nazywana czeską Grocholą do kwadratu stworzyła swoją prawdopodobnie najlepszą i najbardziej dowcipną książkę, która wprawdzie nie zostawia na mężczyznach suchej nitki, ale jest także pełna ciętej ironii w stosunku do kobiet.
Bohaterkami najnowszej książki Ireny Obermanowej są dwie kobiety: Sara i Eliszka. Połączyła je przyjaźń i takie same problemy. Obie są matkami, obie żyją samotnie i dotykają je podobne problemy zdrowotne ? każda z nich musiała poddać się operacji usunięcia macicy, co wywołało u nich wątpliwości, czy nadal są kobietami. Problemy finansowe, z którymi również obie muszą się borykać, sprawiają, że przyjaciółki postanawiają zamieszkać razem. Sara wraz ze swoją córką Walerią, wynajmują ich dotychczasowe mieszkanie i przeprowadzają się do Eliszki. Przyjaciółki pocieszają się nawzajem, gdy obie dopada kryzys wieku średniego. Bardzo ważny jest również wątek dotyczący młodej Walerii, która nie mogąc porozumieć się z zajętą sobą matką, pisze dziennik z nadzieją, że ta kiedyś przypadkiem go przeczyta. Kobietom towarzyszy ponadto Jarda, kolega z czasów szkolnych, który jak może podtrzymuje na duchu swoje przyjaciółki. Nie tylko potrzebny jest jako ?doradca? w sferze psychologicznej, ale także pomaga odkryć Eliszce życie seksualne po zabiegu usunięcia macicy. Sara i Eliszka tworzą rodzinę ?idealną?. Pomagają sobie, dzielą się codziennymi obowiązkami. Razem postanawiają rozkręcić własny biznes i zarobić na utrzymanie zakładając u siebie sekstelefon… Okazuje się szybko, że jest to początek ich niewiarygodnie zwariowanych perypetii i dopiero teraz robi się naprawdę zabawnie.
Doskonała na wakacje, napisana prostym językiem bez zbędnych ozdobników, które utrudniają czytelnikowi przebrniecie przez tekst. Zabawna, lekka, ale nie banalna. Sposób prowadzenia narracji i zachowanie równowagi pomiędzy dialogami a częścią opisową sprawiają, że czyta się ją szybko i bez wysiłku. Obermanova łączy w swojej książce różne gatunki. Można dostrzec w niej zarówno elementy powieści feministycznej, jak i komedii, kryminału, powieści obyczajowej, a nawet romansu. Mnóstwo ironii, sarkastyczne i satyryczne chwyty przemieniają powieść w książkę dowcipną, a nawet prowokacyjną. Godna polecenia szczególnie tym, którzy w wakacje nie chcą zaprzątać sobie głowy trudnymi powieściami, tylko pragną mile spędzić czas.
Irena Obermanova; Wydawnictwo Literackie
Przełożył Jan Stachowski; stron 252