Izabela
Kieś
Sposób, w jaki wykonujemy proste
czynności fizjologiczne, rzadko nas zastanawia. Nie zastanawiamy się
np. jak połykamy. Jednak nieprawidłowe wykształcenie się tego ruchu
wykonywanego wielokrotnie w ciągu dnia, może mieć wpływ na zgryz i
mowę. Sposób połykania właściwy dla niemowląt (do pierwszego
roku życia) charakteryzuje się układaniem języka płasko i wysuwaniem
go między dziąsła; wargi napinają się. Przejście do dorosłego
połykania oznacza pionizację języka (układa się on w czasie połykania
i wtedy gdy nie mówimy za górnymi zębami). W trakcie
dojrzałego połykania napinają się mięśnie biorące udział w żuciu, a
nie wargi.
Zbyt długie ssanie smoczka, uspakajające karmienie
butelką, długotrwałe karmienie papkami, ssanie palca, nawykowe
oddychanie przez usta utrudniają pionizację języka i są przyczyną
przetrwania niemowlęcego typu połykania.
Logopeda może nauczyć
dziecko właściwego sposobu połykania. A jest to konieczne przed
rozpoczęciem terapii seplenienia powstałego na bazie przetrwałego
niemowlęcego połykania.