Rada Europejska 26 marca na wniosek Komisji Europejskiej przyjęła założenie nowej strategii na rzecz zatrudnienia i wzrostu gospodarczego, ?Europa 2020?, która ma opierać się na lepszej koordynacji polityki gospodarczej .
Dążąc do realizacji tej strategii Rada Europejska zatwierdziła szereg celów określonych na poziomie UE. Każde państwo członkowskie przełoży te cele na swoje cele krajowe. Oznacza to istotny wzrost koordynacji ponadnarodowej polityki gospodarczej.
Przewidziano, że Rada przyjmuje wytyczne dotyczące ogólnych kierunków polityki gospodarczej oraz wytyczne dotyczące zatrudnienia .
Zintegrowanie wytycznych ma zagwarantować, że polityka prowadzona na poziomie krajowym i unijnym będzie się przyczyniać do realizacji celów strategii Europa 2020. Stosowanie tych wytycznych ma ułatwić czerpanie korzyści z wzajemnych oddziaływań skoordynowanych reform strukturalnych, szczególnie w strefie euro.
Na tej podstawie państwa członkowskie opracują krajowe programy reform, w których szczegółowo określą działania, jakie będą podejmowane w ramach nowej strategii, ze szczególnym naciskiem na realizację celów krajowych. W oparciu o monitorowanie prowadzone przez Komisję i prace przeprowadzone w Radzie Rada Europejska będzie każdego roku dokonywać ogólnej oceny postępów realizacji Strategii osiągniętych zarówno na szczeblu UE, jak i na szczeblu krajowym.
Prześledźmy konsekwencje nowych założeń Strategii Europa 2020 w obszarze finansów i makroekonomii. Zadania stawiane w Strategii dla tego obszaru są następujące: ?zapewnienie jakości i stabilności finansów publicznych ?rozwiązanie problemu nierównowagi makroekonomicznej ?zmniejszenie nierównowagi w strefie euro
Uzgodniono założenia co do sposobu zacieśnienia nadzoru budżetowego i pozafiskalnego oraz ustanowienie tzw. Semestru europejskiego.
Istotą politycznego sporu w UE będzie treść uzgodnień dotyczących wzmocnienia, zakresu i sposobu uruchamiania sankcji za nieprzestrzeganie dyscypliny budżetowej. W tej sprawie występują różnice zdań między państwami. Na spotkaniu 12 lipca uzyskano ogólną zgodę na rozszerzenie sankcji w wymiarze finansowym i pozafinansowym.
KE w komunikacie z 30 czerwca wskazuje, że w razie braku postępów w konsolidacji fiskalnej sankcją prewencyjną (w strefie euro) mogłoby być czasowe składanie oprocentowanych depozytów. Po stronie korekcyjnej Komisja proponuje stworzenie dwuetapowego systemu zawieszania środków z budżetu UE (dotyczyłoby to funduszy strukturalnych, rolnych i rybackiego). Pierwszy etap obejmowałby zawieszenie zobowiązań z budżetu i byłby uruchamiany po otwarciu procedury nadmiernego deficytu (PND), co jednak nie pociągałoby za sobą automatycznego zawieszenia płatności .
Gdyby państwo nie podjęło skutecznych działań redukujących deficyt, to zobowiązania byłyby anulowane, co oznaczałoby utratę środków.
W przypadku funduszy dla rolnictwa i rybołówstwa utrata płatności dotyczyłaby transferów do budżetu krajowego i nie mogłaby spowodować zmniejszenia środków kierowanych do beneficjentów końcowych. Środki te musiałyby zostać zapewnione przez budżet krajowy.
Coraz częściej dyskutowaną opcją jest zawieszanie prawa głosu danego państwa członkowskiego, co postulują we wspólnym stanowisku z 21 lipca Francja i Niemcy. Przyjęcie takiego rozwiązania wymaga zmiany traktatu, co nie wydaje się możliwe w obecnych warunkach politycznych. Oba państwa proponują więc, aby w krótkim okresie podstawą stosowania tego typu sankcji było niewiążące porozumienie polityczne państw strefy euro.
RE na czerwcowym posiedzeniu zgodziła na zwiększenie znaczenia kryterium długu publicznego w procesie nadzoru fiskalnego. KE proponuje, aby państwa z poziomem długu ponad 60% były obejmowane PND, jeśli nie czynią postępów w zmniejszaniu zadłużenia zgodnie z przyjętymi pułapami redukcji.
c.d. w następnym wydaniu
