Bo tak to jest

W Wałbrzychu, z tyąca członków Prawa i Sprawiedliwości odeszło ośmiuset. Pozostało dwustu, ale to i tak dużo, bo w całym kraju PiS liczy sobie około 20 tysięcy członków. To wielkość porównywalna z liczbą hodowców kanarków. Stąd nie dziwi już chyba nikogo aktywność ostatnich działaczy tej partii, próbujących utrzymać się na powierzchni. Ale co nagle, to po diable! Kilku z nich pojawiło się w Stoczni Gdańskiej i ogłosiło, że obronią ten zakład przed upadkiem. Wiadomo, ta brzydka Bruksela! Ale jakież było zdziwienie, gdy okazało się, co znaczy dla PiS-u obrona Stoczni Gdańskiej. W ubiegły piątek związkowcy tej stoczni z NSZZ ?Solidarność?pojechali do Brukseli, by podziękować komisarz ds. konkurencji Neelie Kroes za … zamknięcie stoczni w Gdyni i Szczecinie! Sekcja Krajowa Przemysłu Okrętowego NSZZ ?Solidarność? była zmuszona, w tych okolicznościach, wystosować pismo do Pani komisarz, wyjaśniajac to haniebne zachowanie związkowców z Gdańska. Z listu jednoznacznie wynika, że plany prywatyzacji i restrukturyzacji polskich stoczni zaproponowane przez ministra skarbu są przez stronę związkową akceptowane, a tylko związkowcy z Gdańska są im przeciwni. Dlaczego? Może za słowa, jakie wypowiedział Przewodniczący Sekcji Krajowej Przemysłu Okrętowego NSZZ ?Solidarność? Dariusz Adamski: ?Nie chcemy w naszych zakładach ani polityków, ani politykierstwa w zarządzaniu?. Nie od dziś wiadomo, że o coś zupełnie przeciwnego chodzi PiS-owi! W Stoczni Gdańskiej, w ostatnich tygodniach, bywali: Jarosław Kaczyński, Zbigniew Ziobro i Jacek Kurski, o pomniejszych działaczach nie wspomnę. Komuniści przez dziesiątki lat bezskutecznie próbowali rozbić solidarność ludzi ?Solidarności? a PiS-owi udało się to zrobić w dwa lata! W efekcie, tysiące stoczniowców znajdzie się na bruku, a tylko wspomniani politycy będą mieli nowe tematy do wystapień.
Tak to już jest, gdy zwykły zjadacz chleba da się wciągnąć w świat polityki. Politycy, nawet po największej burzy, jakoś tam wyjdą na swoje, a tylko on, bezimienny, rozpolitykowany człowiek zostanie na płynącej po oceanie krze. Przez osiem lat radna ze Starych Grabi, obiecujac mieszkańcom wsi wybudowanie chodnika, zasiadała w radzie miasta Wołomin. Przez pierwsze cztery lata, nie dała nic złego powiedzieć o burmistrzu Pawle Solisie, mimo, że ten nie kwapił się spełnić postulat wyborczy Pani radnej. Coś tam robił, ale postulatu nie zrealizował! W drugiej kadencji Pani radna zmieniła politykę i już nie wspierała urzędującego burmistrza a twardo zasiadała w ławach opozycji. Ale i ta polityka okazała się błędna, bo minęły cztery lata i chodnika we wsi wciąż nie było! Dopiero teraz, gdy ucichły polityczne podziały, a Pani nie zasiada w radzie, ruszyły prace nad doko?czeniem budowy.
Patrząc z boku, ten chodnik, to drobna inwestycja nie warta tych dziesięciu lat sporów i sprzeczek. Aż dziw bierze, że tak duża wieś przez tyle lat dawała się wodzić za nos w imię jakiejś tam lokalnej polityki. Nie jest bowiem tajemnicą, że radni okręgu podmiejskiego w gminie Wołomin chcieli powołać nowa gminę z siedzibą w Duczkach. Ale, by tak się mogło stać, mieszkańcy tego okręgu musieliby za tym zagłosować. Stad – chyba – ten wieloletni ferment w Starych Grabiach i kilku innych miejscach. Na szczęście, ten pomysł upadł, chodnik będzie a ludzie, jak to ludzie, wciąż będą wierzyć politykom.

Edward M. Urbanowski