Siatkówka w Wichrze

Od początku września funkcjonuje w MKS Wicher Kobyłka nowa sekcja ? piłki siatkowej. Jednym z inicjatorów oraz jednocześnie trenerem jest Piotr Szymanowski. Z byłym siatkarzem, reprezentantem Polski, rozmawialiśmy o trudnych początkach, perspektywach, rozgrywkach oraz przyszłości sekcji.

– Na początek chciałbym się zapytać o początki sekcji siatkówki w Kobyłce. Kto jest inicjatorem i czy w ogóle w przeszłości były jakieś siatkarskie drużyny w klubie?
– Z tego, co się orientuję to nie było, tylko taka gra szkolna. Inicjatorem… tak w kuluarach to byłem ja wraz z prezesem klubu MKS Wicher Kobyłka Piotrem Szulcem. Natomiast oficjalnie to zarząd Wichru podjął uchwałę o powstaniu nowej sekcji. I mojej osobie zaproponowano prowadzenie tej grupy.
– Co skłoniło Pana, doświadczonego siatkarza, mającego za sobą występy w najwyższej klasie rozgrywkowej, który był pewnego czasu w szerokiej kadrze reprezentacji Polski, do szkolenia chłopców w trudnej dyscyplinie sportu, jaką jest na pewno siatkówka?
– Odpowiedź jest prosta… Jestem mieszkańcem miasta Kobyłka i to jest jedna z przyczyn, dla której podjąłem się tego zadania. Wcześniej prowadziłem różne grupy, ale głównie w Warszawie. Wyjazdy były męczące, dlatego chciałem zrobić coś tutaj. Po pierwsze ze względów lokalizacyjnych, żeby nie jeździć do Warszawy i nie stać tyle w korkach. A po drugie, żeby zrobić coś nie dla dzieci ze stolicy, ale dla tych tutaj, miejscowych.
– A kto uczestniczy w treningach? Jak wyglądała selekcja?
– Chodziłem po kobyłkowskich szkołach i wybrałem chłopców z rocznika ?97, bo ustaliliśmy, że od tego rocznika będzie najrozsądniej zacząć. Chodzi o to, żeby z punktu widzenia szkoleniowego i później ewentualnego przystąpienia do rozgrywek, miało to sens. To są chłopcy ze szkół podstawowych w Kobyłce nr 1, 2 i 3.
– Od kiedy trwają treningi i jaka jest ich intensywność w tygodniu?
– Zaczęliśmy trenować od początku września, czyli od rozpoczęcia roku szkolnego. Treningi odbywają się w poniedziałek, wtorek i czwartek od godziny 18.00 do godziny 19.30.
– A jak wyglądają? Rozumiem, że ta młodzież nie miała wcześniej do czynienia z siatkówką?
– Tak, zgadza się. Myślę, że najgorsze mamy już za sobą. Początki były ciężkie, ponieważ siatkówka jest trudną dyscypliną. W odróżnieniu na przykład, od powiedzmy piłki nożnej czy koszykówki, gdzie każdy coś tam umie, czy rzucić do kosza czy w miarę kopnąć w piłkę. W siatkówce nic nie można zrobić, nie znając podstaw. Te pierwsze kroki są najgorsze. Ale my mamy je za sobą, zrobiliśmy postęp, teraz treningi wyglądają jak siatkarski trening.
– Czy ćwiczenia na samym początku wymagały skupienia się na sprawach technicznych?
– Tak, to są podstawy szkoleniowe. Przede wszystkim trzeba zwrócić uwagę, że często te podstawy są zaniedbane, nawet u zawodników, których obserwujemy w telewizji. Bardzo skupiamy się na podstawowych odbiciach, czyli sposobem dolnym i górnym.
– Czy duże jest zaangażowanie grupy w treningi?
– Tak, bardzo duże. Staramy się nauczyć, że to jest właśnie trening – w całej istocie tego słowa. Jeśli ktoś chce się powygłupiać, to nie jest miejsce dla niego. To jest tylko dla tych, którzy chcą i są chętni do trenowania oraz traktują sprawę poważnie. Udaję się powoli dojść do tego, że chłopcy przykładają się maksymalnie do ćwiczeń i wiedzą, że tutaj przychodzą pracować.
– Czy można już teraz powiedzieć, że wśród tych chłopców są tacy, którzy pójdą w ślady Pana czy nawet Ryszarda Boska – ten znakomity przed laty siatkarz także pochodzi z naszych okolic, i będą mieli szansę na grę na parkietach siatkarskiej ekstraklasy?
– Ciężko jest teraz cokolwiek powiedzieć. Powiem szczerze, że nie mam pojęcia, ponieważ siatkówkę determinują warunki fizyczne, a konkretnie wzrost. Ktoś może być bardzo perspektywiczny, a nie urośnie i będzie mu bardzo ciężko zaistnieć w tej dyscyplinie sportu. Z jednej strony uczą się, żeby w przyszłości grać jak najlepiej i niektórzy nawet fajnie wyglądają, ale z drugiej strony muszą jednak urosnąć, żeby móc osiągnąć cel.
To wszystko zależy od tego, jaki mamy cel, do czego zmierzamy… Czy szukamy tutaj przyszłych mistrzów świata lub chociaż grających w pierwszej lidze – czyli poważnych siatkarzy. Czy chcemy tutaj tych chłopców, najlepszych jacy są w Kobyłce, nauczyć tej dyscypliny, żeby tylko umieli pograć w ?siatkę?. Jedni będą grali na takim poziomie, inni na innym, ale wszyscy się nauczą. To na pewno chcemy osiągnąć, żeby oni nauczyli się grać w piłkę siatkową. A czy urodzi się jakiś talent, który będzie mógł grać trochę dalej, to zobaczymy w przyszłości.
– Jak według trenera kształtują się plany i perspektywy siatkarskie na przyszłość?
– Po pierwsze, dalej pracujemy. Perspektywy są takie, że ja bym bardzo chciał, żeby ta drużyna – rocznik ?97 – tak naprawdę poważnie wzięła udział w rozgrywkach młodzików. Ich rocznik będzie młodzikiem za 3 lata. I chciałbym, żeby za te 36 miesięcy był to zespół, który w rozgrywkach wojewódzkich młodzików będzie poważnie brany pod uwagę. Pragnąłbym, żeby wtedy ta drużyna walczyła jak równy z równym z najlepszymi zespołami w województwie. Moim marzeniem jest, żeby wyszła z województwa warszawskiego do kolejnego szczebla rozgrywek.