Z okazji 25. lecia nadania wołomińskiej „czwórce” imienia Marynarki Wojennej RP w murach szkoły odbył się koncert w wykonaniu Orkiestry Reprezentacyjnej RP z Gdyni pod batutą kmdr ppor. Macieja Budzińskiego.
Na koncert oprócz uczniów i ich rodziców licznie przyszli mieszkańcy Wołomina, wypełniając halę sportową szkoły. Gości powitała Anna Rakoczy, dyrektor szkoły. Wśród publiczności obecna była Elżbieta Radwan, burmistrz Wołomina, Marek Górski – przewodniczący Rady Miejskiej w Wołominie oraz radny miejski Robert Kobus.
Dla mnie osobiście to wyjątkowo miła uroczystość. Miałam przyjemność znać i przyjaźnić się z Panem Zygmuntem Korwin Sokołowskim, który wyszedł z tym pomysłem najpierw do mnie, jako ówczesnej szefowej Rady Rodziców. Po dłuższej naradzie w kameralnym grodnie Pan Zygmunt poszedł z pomysłem dalej czyli do ówczesnego dyrektora szkoły. Ponieważ nie był to jedyny pomysł na imię dla, szkoły przetoczyła się burzliwa dyskusja w całym środowisku szkolnym. Z materiałów archiwalnych wynikało, że Szkoła w pierwszych latach swojego istnienia była związana z Ligą Morską i Rzeczną. Prawdopodobnie ten fakt, oraz siła argumentów i uroku osobistego pomysłodawcy przeważyły, pomagając w dokonaniu wyboru. Po długich miesiącach przygotowań „czwórka” przyjęła zaszczytne imię Marynarki Wojennej RP.
W czasie niedzielnego koncertu hymn szkoły, do muzyki zagranej przez Orkiestrę, odśpiewała uczennica Zosia Kulbicka, przygotowana przez Annę Zakrzewską, nauczycielkę muzyki. A koncert zrealizowany został w ramach Wołomińskiego Budżetu Obywatelskiego dzięki projektowi złożonemu przez Monikę Włodarczyk, która również jest nauczycielką w ?czwórce?.
Przypomnijmy kim był pomysłodawca nadania imienia czwórce: Pan Zygmunt Korwin Sokołowski urodził się 14 grudnia 1926 r. w Warszawie. Pochodził z rodziny o tradycjach wojskowych. Młodość spędził w Nowogródku, gdzie ojciec sprawował funkcję wojewody. Tam kontynuował naukę w szkole powszechnej, a potem w gimnazjum.
Już jako mały chłopiec kochał morze, nad którym spędzał często wakacje. Rodzice zabierali go na Oksywie, aby zwiedził port wojenny i przyjrzał się pracy marynarzy.
W Warszawie należał do Koła Ligi Morskiej i Kolonialnej oraz do Oficerskiego Jacht Klubu, którego ojciec był komandorem.
Wojna zastała rodzinę Sokołowskich na północy Polski. Stamtąd musiała ona uciekać na Łotwę. Młodszemu synowi udało się uciec z obozu dla internowanych i przedostać do Szwecji, a stamtąd do Paryża. Po ataku Niemiec na Francję starszy brat p. Zygmunta przedarł się do Anglii, gdzie służył jako porucznik lotnictwa w 300 Dywizjonie Bombowym Ziemi Mazowieckiej, a on wraz z rodzicami pozostał we Francji i uczył się w liceum z internatem na Riwierze. Maturę zdał w 1943 r.
Następnym etapem w życiu Zygmunta Sokołowskiego był krótki pobyt w Hiszpanii, gdzie służył w kompanii polskiej.
W tym czasie na Gibraltarze cumował okręt wojenny ?Błyskawica?. Marzeniem bohatera tych wspomnień stała się służba na morzu.
Dzięki pomocy naczelnego wodza Polskich Sił Zbrojnych, gen. K. Sosnkowskiego, p. Sokołowski przedostał się do Anglii. Służył na: krążowniku ?Dragon?, ORP ?Konrad? oraz na niszczycielu ?Garland?. Brał udział w konwojach atlantyckich.
Po wojnie ukończył studia ekonomiczne i morskie w Wielkiej Brytanii i otrzymał dyplom oficera Brytyjskiej Marynarki Handlowej.
W 1956 r. Zygmunt Sokołowski powrócił do Polski. Przez trzy lata zajmował stanowisko zastępcy szefa produkcji w Przedsiębiorstwie Robót Czerpanych i Podwodnych, następnie zajmował się eksportem statków Stoczni Szczecińskiej, stoczni rzecznej w Płocku i we Wrocławiu oraz remontem statków zagranicznych. W Szczecinie otrzymał uprawnienia kombatanckie.
Po przejściu na emeryturę powrócił w rodzinne strony, czyli w okolice Warszawy. Zamieszkał w Wołominie. W 1989 r. rozpoczęła się jego przygoda ze Szkołą Podstawową nr 4, w której pracował jako nauczyciel języka angielskiego.
Wyszedł z pomysłem nadania szkole imienia Marynarki Wojennej RP. Dzięki jego determinacji i współpracy z ówczesnym dyrektorem szkoły, p. Karolem Małolepszy, Marynarka Wojenna objęła patronatem Szkołę w 1994 r.
To z inicjatywy pana Zygmunta Minister Obrony Narodowej odznaczył: w 2001 r. dyrekcję Zespołu Szkół nr 4, w składzie: Karol Małolepszy i Małgorzata Posmyk, Brązowymi Medalami za Zasługi dla Obronności Kraju oraz w 2006 r. sztandar Szkoły ? Srebrnym Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju.
Od 1989 r. p. Zygmunt Korwin ? Sokołowski był członkiem, a potem Prezesem Ogólnokrajowego Stowarzyszenia Kombatantów Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Przewodniczył budowie Pomnika Marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie, na który zbiórkę środków rozpoczęto 15 sierpnia 1990 roku w Ossowie.
Zmarł 16 kwietnia 2007 r. W dniu 24 kwietnia 2007 roku, za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczpospolitej Polskiej został przez Prezydenta Polski, Lecha Kaczyńskiego odznaczony pośmiertnie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
oprac. Teresa Urbanowska