Czy wiecie, że AZBEST obecny jest w ponad 3000 wyrobów? To minerał, który dzięki swoim właściwościom, znalazł zastosowanie w wielu dziedzinach między innymi w budownictwie, chemii, motoryzacji czy przemyśle maszynowym a nawet włókienniczym.
Z uwagi na szerokie zastosowanie jakie ten minerał znalazł w życiu codziennym spotkać go można niemalże na każdym kroku. Używano go przecież przez wiele lat jako główny materiał do ocieplania strychów jak też do krycia dachów ? ciągle często spotykamy dachy eternitowe. Masowo azbest wykorzystywany był również w budynkach konstrukcji byłej NRD (obiekty hotelowe i administracyjno-biurowe oraz wielokondygnacyjne o szkielecie stalowym). To tylko niektóre przykłady jakie zastosowanie znajdował na przestrzeni lat, kiedy nie mówiło się o jego szkodliwości dla naszego zdrowia.
Dziś wiadomo, że włókna azbestowe mogą wyrządzić wiele złego jeśli dostaną się drogą oddechową do naszego organizmu. Mogą spowodować wiele groźnych chorób takich jak: pylica azbestowa, nowotwory złośliwe, zgrubienia i stwardnienia opłucne, zmiany skórne czy przewlekłe zapalenia oskrzeli.
Jak podaje Państwowa Inspekcja Pracy prawdopodobieństwo wystąpienia nowotworu jest dużo większe (około pięćdziesięciokrotnie) przy równoczesnym narażaniu na szkodliwe oddziaływania azbestu i dymu tytoniowego.
Biorąc pod uwagę zagrożenia jakie niosą ze sobą działania ? np. podczas demontażu dachów eternitowych niezwykle ważne jest odpowiednie zabezpieczenie zarówno pracujących przy tych robotach ludzi jak też zdjętych elementów i przygotowanie ich do transportu.
Odpady azbestowe są to odpady niebezpieczne. Należy je więc usuwać z zachowaniem pełnych środków ostrożności, pakować do szczelnych worków jednorazowego użytku z folii polietynowej, znakować i składować w oznakowanym miejscu po czym wywozić na przygotowane wysypiska, których lokalizację określa właściwy Inspektorat Ochrony Środowiska.
Należy pamiętać, że podstawową zasadą obowiązującą przy wykonywaniu prac z materiałami, w których znajduje się azbest jest takie ich wykonywanie, aby powstawało jak najmniej pyłu.
Oprac. Teresa Urbanowska
w oparciu o materiały PIP