W czasie odbywających się Dni Otwartych w wołomińskim Miejskim Domu Kultury pytano nas, czym jest tai chi. Co dają ćwiczenia. Pytającym kimono zapinane na pętelki nieodparcie kojarzyło się z Brucem Lee, rozbijaniem cegieł i łamaniem kości przeciwników. Filmy robią swoje?

Rozmówcy dziwili się wyjaśnieniom, że tai chi, to starodawna sztuka pielęgnowania ciała, nabywania hartu ducha, zapobiegania chorobom i zwiększania umiejętności samoobrony. Sztukę tę można uprawiać od dzieciństwa po późną starość. Każdy na swoją miarę i według swoich potrzeb i możliwości. Kto nie wierzy, niech obejrzy filmy na youtube.com lub wpadnie na zajęcia tai chi dla seniorów odbywające się we wtorki w domach kultury w Wołominie czy Tłuszczu.

Żuraw, tygrys, wąż

Tai chi, według legend, narodziło się tysiąc lat temu dzięki Żółtemu Cesarzowi, który przekazał jego tajniki mnichowi Zhang San Feng. Ten je rozwijał, podpatrując świat zwierząt. Jeżeli jednak trzymamy się źródeł historycznych, to kierują one naszą uwagę na generała Chena Wang-Tinga. Doświadczony żołnierz i filozof po upadku cesarza, któremu służył, zaszył się w swej rodzinnej posiadłości Chenjiagou. Głęboko doświadczył ulotności doczesnej sławy, przekonał się też na własnej skórze, jak pozyskane urzędy i majątek unoszą się z dymem wojennych pożarów. Postanowił przemyśleć swoje dotychczasowe życie. Stwierdził, że dziełem, którego nie zniszczą ani wojny, ani kataklizmy jest ?wychowywanie swoich następców tak, by stali się pełnowartościowymi członkami społeczności?.

Jednym ze środków do celu stał się, opracowany przez generała system, w którym połączone zostały ćwiczenia zdrowotne, oddechowe i bojowe. Ćwiczenia te nie były dla Chińczyków absolutną nowością. Jego poprzednik, generał Qi Jiguang, zebrał i usystematyzował 32 formy walk na pięści, Ćwiczenia gimnastyczne i oddechowe qigong znane były już od kilkunastu wieków. Chen Wang-Ting jako pierwszy połączył te ćwiczenia w jeden spójny system i rozwinął je. System udoskonalali jego synowie i przyjaciele rodziny, a rozsławił na całe Chiny sługa rodziny Chen – Yang Luchan. Doszedł on do takiej perfekcji, że został nauczycielem gwardii cesarskiej.

Czy uprawianie tai chi oznacza szykowanie się do walki? Użyję porównania do gimnastyki sportowej. Jedne zawodniczki są specjalistkami od ćwiczeń na równoważni, i w tej konkurencji upatrują szans na medal, inne mają nadzieje na zdobycie laurów w ćwiczeniach wolnych i im poświęcają więcej czasu. Ale wszystkie, by odnosić sukcesy, muszą pracować nad siłą, motoryką, szybkością, gibkością? Tak też dzieje się na zajęciach tai chi. Korzystamy ze zdrowotnych walorów systemu, choć czasami, by zrozumieć specyfikę ruchu wyjaśniamy sobie, jakie ma zastosowanie bojowe.

Jak ćwiczymy?

Początkujący rozpoczynają od ćwiczeń dotyczących reedukacji posturalnej ? budują świadomość ciała, umiejętność korygowania postawy, jednocześnie pracują nad zwiększeniem ruchomości stawów i zmianą tonusu mięśniowego oraz wykonują ćwiczenia zwiększające ruchomość kręgosłupa, wzmacniające gorset mięśniowy i korygujące przodopochylenie miednicy. Na kolejnym etapie wzmacniają statodynamikę ciała, poprawiają pracę mięśni oddechowych, równowagę i koordynację ruchów. W trzeciej fazie wzmacniamy mięśnie tułowia, rozwijamy czucie głębokie ciała, wykonujemy trening wyobrażeniowy i relaksacyjny itd. By umożliwić ćwiczenia osobom, które nie są wysportowane, stosujemy chińską zasadę ? ?tai chi praktykuje się we mgle?, czyli tak dobieramy intensywność ćwiczeń, by ciało było rozgrzane i elastyczne, a skóra lekko wilgotna. Gdy krople potu zaczynają spływać po plecach, zmniejszamy intensywność ćwiczeń. Rygorystycznie trzymamy się też zasady nieprzekraczania granicy własnych możliwości, dlatego tai chi należy do dyscyplin bezkontuzyjnych i polecane jest również osobom starszym i tym, które zakończyły rehabilitację.

Janusz Kieś

Tai chi dla każdego
Gimnastyka z elementami Tai Chi dla początkujących
wtorki i czwartki godz. 18.45
Wołomin ul. Wileńska 36 a II p
Informacje pod nr tel. 516 099 060