Dzieje Szkoły Podstawowej w Zagościńcu ściśle wiążą się z historią wsi. Po raz pierwszy zaistniała za zezwoleniem władz carskich w 1908r., lecz po roku działalności została zamknięta. Wówczas odbywało się tajne nauczanie w języku polskim, w domach gospodarzy, prowadzone przez Ludwika Stańczaka.
W 1915 roku została ponownie otwarta jako szkoła polska i praca w tej placówce trwała do końca roku szkolnego 1919/1920. Sale lekcyjne mieściły się w domu pana Jankowskiego (obecnie skrzyżowanie ulic Podmiejskiej i 100-lecia), a później w domu p. Iwaszkiewicza. Wojna polsko-bolszewicka przerwała działalność szkoły do 1 września 1921r.
Wtedy też mieszkańcy po raz pierwszy z inicjatywy ówczesnego opiekuna szkoły – Antoniego Przybysza, stworzyli pierwszy projekt budowy szkoły w Zagościńcu. Prace tego komitetu zakończyły się pozyskaniem od grupy rolników, jako darowizny, około 10 000m2 gruntu pod przyszły budynek szkolny.
18 lutego 1924r. Inspektor Szkolny Powiatu Radzymińskiego w Wołominie powierzył nauczycielce Annie Winogradowej obowiązki kierownictwa w dwuklasowej powszechnej szkole w Zagościńcu. Zajęcia lekcyjne odbywały się wówczas w domu p. Wojdy.
Pani Winogradowa uczyła wszystkich przedmiotów: czytania, pisania, rachunków, przyrody, geografii, historii Polski.
Dnia 28 stycznia 1928r. p. Anna Winogradowa została mianowana na stanowisko kierowniczki dwuklasowej publicznej szkoły powszechnej w Zagościńcu, gmina Ręczaje, powiat Radzymiński.
Wzrastająca liczba dzieci w wieku szkolnym i ciasnota w posiadanych izbach lekcyjnych, zmusiły kierowniczkę szkoły do starań o budynek szkoły.
W 1932r. po raz drugi powołany został Komitet Budowy Szkoły z przewodniczącym Stanisławem Bartkiewiczem. Propozycje władz, jakie przedstawiono mieszkańcom Zagościńca, były nie do przyjęcia. Koszt proponowanego projektu czteroklasowej szkoły wynosił 55 000 zł., z tego połowę mieli pokryć mieszkańcy wsi. Niestety nie byli w stanie tego zrobić.
Postanowiono wybudować Dom Ludowy, w którym w przyszłości mieścić się miały: Szkoła i Koło Młodzieży Wiejskiej.
Mieszkańcy opodatkowali się po 10 zł. od każdej rodziny, prowadzono akcje mające na celu zgromadzenie pieniędzy i doprowadzenie do powstania szkoły. Zebrano ok. 5 000 zł., za które zakupiono cegłę i drewno.
W 1938r. rozpoczęto długo oczekiwaną budowę szkoły. Każdy z mieszkańców Zagościńca chciał przyczynić się do jej powstania.
Pani Winogradowa podarowała srebrną carską monetę, która została umieszczona w fundamentach budynku.
Mieszkańcy Zagościńca: p. Wojciech Przybysz, Jan Przybysz, Piotr Przybysz i Stanisław Wróbel bezpłatnie przygotowali projekt szkoły i prowadzili prace budowlane.
Naukę w nowym, nie wykończonym jeszcze drewnianym budynku, zaczęto 1 września 1938r. Radość z nowej szkoły nie trwała długo, wybuchła wojna, która wywarła piętno również na losach szkoły.
W szkole mieścił się skład niemiecki, a w 1944r. budynek został zrabowany i ogołocony. Podczas okupacji szkoła mieściła się w domu Państwa Perkowskich.
Po wojnie w 1944r. szkoła rozpoczęła działalność. Sale lekcyjne mieściły się w kilku domach: p. Kuźmów, Wojdów, Chorzyńskich oraz w domu p. Wiślickiej (po wojnie p. Winogradowa używała swojego rodowego nazwiska – Wiślicka).
Kierowniczką szkoły została p. Dmochowska. W szkole uczyła jeszcze p. Wanda Nosińska.
Około 350 uczniów uczyło się w prywatnych domach aż do 1952r.
W tym czasie w budynku szkoły działała biblioteka, sklep GS oraz Samopomoc Chłopska, były też prywatne mieszkania. Dopiero we wrześniu 1955r. rozpoczęły w nim naukę dzieci.
W 1962r. Szkoła w Zagościńcu stała się punktem filialnym Szkoły Podstawowej w Duczkach, a kierowniczką została Wanda Nosińska.
Początkowo uczyły się tu dzieci z klas I – IV, potem z klas I – VII (jeden rok szkolny), a następnie klasy I – VI, zaś edukację w klasach VII – VIII kończyły w Szkole Podstawowej w Duczkach.
Wlatach 1966 – 1974 w klasach początkowych uczyły Wanda Nosińska i Barbara Cieszkowska, języka polskiego – Jadwiga Polak, matematyki – Irena Suska, a później Elżbieta Ludwiniak, biologii, geografii i historii – Władysław Wnuk, języka rosyjskiego – Lucyna Kwiatkowska, fizyki – Barbara Wrzesień. Były to nauczycielki, które przychodziły ze Szkoły Podstawowej w Duczkach.
Prowadzono starania o nowy budynek szkoły. W roku 1977, po odejściu na emeryturę p. Nosińskiej, kierowniczką szkoły została Elżbieta Ludwiniak. Zajęcia odbywały się w czterech salach lekcyjnych, z których po pewnym czasie należało jedną wyłączyć, ze względu na zbyt duże obciążenie stropu i groźby zawalenia.
W sali na dole ustawiono stemple podtrzymujące strop, zaś w dotychczasowej sali lekcyjnej urządzono pokój nauczycielski. Wykonane zostały prace remontowe takie jak: wymiana instalacji elektrycznej, ułożono nową podłogę, a zniszczone drewniane schody wewnętrzne zastąpiono betonowymi.
W końcu lat 70-tych Helena Mazurek, mieszkanka Zagościńca i wizytator Ministerstwa Oświaty zawiązała następny Komitet Budowy Szkoły, który przyczynił się do uporządkowania placu szkolnego i obsadzenia go krzewami i drzewami, dobudowana została weranda, która służyła jako mała salka do ćwiczeń dla dzieci. Prawnie uregulowana została sprawa działki szkolnej.
W latach 80-tych w szkole w Zagościńcu uczyły się już tylko klasy młodsze 0 – III. Dzieci od IV klasy chodziły do Szkoły Podstawowej w Duczkach.
W szkole w Zagościńcu pracowały wówczas: Elżbieta Ludwiniak, (początkowo kierownik punktu filialnego, a od 1984 roku dyrektor samodzielnej już placówki), Stefania Włodarczyk, po utworzeniu oddziałów przedszkolnych – Janina Dąbrowska i Teresa Jaczewska oraz Zofia Kielczyk i Agata Gałązka.
We wrześniu 1992r. funkcję dyrektora szkoły objęła Małgorzata Gajcy, która piastowała tę funkcję do 1996r.
W 1992 roku rozwiązany został Komitet Budowy Szkoły, który stworzyła p. Helena Mazurek, zaś środki finansowe znajdujące się na koncie Komitetu, przekazane zostały na potrzeby placówki.
W 1993r. w szkole odnowiono pokrycie dachu, na parterze wymieniono stare, dziurawe deski podłogowe na betonową wylewkę, wygospodarowano pomieszczenie na łazienki.
Zwyczajem szkoły stała się wspólna szkolna Wigilia dla wszystkich dzieci, pracowników szkoły i rodziców.
W 1996r. nowym dyrektorem szkoły została Jolanta Rasińska. Wprowadzonych zostaje wiele zmian w szkole: wyremontowano piece węglowe, zakupione zostały stoliki i krzesła do sal, szafki do szatni, szafki do pokoju nauczycielskiego, wycięte krzewy na placu szkolnym zasłaniające budynek, wyremontowana zostaje weranda i przystosowana do zajęć ruchowych. Szkoła zostaje wzbogacona o nowe pomoce szkolne, sprzęt do ćwiczeń ruchowych oraz plac zabaw dla dzieci.
W tym czasie w szkole pracują: Małgorzata Gajcy, Elżbieta Ludwiniak, Zofia Kielczyk – w nauczaniu początkowym i Janina Dąbrowska – w oddziale przedszkolnym. Woźną w szkole jest Jadwiga Banaszek. Na ? etatu sekretarza szkoły zatrudniona została Milena Powała i ? etatu konserwatora Stanisław Matusik. Religii uczą księża z parafii Duczki.
Następują zmiany kadrowe. Odeszła Zofia Kielczyk, a na jej miejsce zatrudniona zostaje Iwona Karczmarczyk. Następnie na emeryturę odchodzą Elżbieta Ludwiniak, a później Janina Dąbrowska. Zatrudnione zostają Agata Różańska, Katarzyna Borowska-Paź. W 2004r. odchodzi ze szkoły Małgorzata Gajcy (zmienia miejsce zamieszkania).
Następują zmiany w szkole nie tylko w wyposażeniu, kadrze nauczycielskiej, ale również w postawie wobec ucznia, rodzica, w zwyczajach szkolnych. Szkoła staje się szkołą otwartą na środowisko i ściśle z nim współpracującą. Misją szkoły staje się partnerstwo w relacji szkoła – rodzina – społeczność lokalna. W tak małej społeczności szkolnej (tylko klasy 0 – III, ok. 80 dzieci) realizacja tej misji nie jest trudna, wymaga tylko zaangażowania każdej z wymienionych stron.
W 1998r. przy współdziałaniu dyrektora szkoły i rodziców dzieci powstaje następny Komitet nr 197 Budowy Szkoły Podstawowej w Zagościńcu. Przewodniczącym komitetu zostaje Marek Górski. Komitet przy współpracy z pracownikami szkoły organizuje wiele imprez lokalnych, np.: festyny rodzinne, bale, aby pozyskać fundusze na zakup projektu budowy szkoły. Prawie siedem lat Komitet, wraz z pracownikami szkoły, zabiegał o poparcie wśród władz samorządowych. Decyzją Rady Miasta poprzedniej kadencji budowa szkoły weszła do planu budżetu gminy.
W październiku 2005r. rozpoczęto budowę nowej szkoły. 13 maja 2006 roku został wmurowany Akt Erekcyjny w budynku nowej szkoły. Uroczystości przewodniczył ks. biskup Stanisław Kędziora. Obecnie stan organizacyjny szkoły to klasy 0 – IV i będzie się rozszerzał do klasy VI.
Uczniowie z klas V – VI chodzą do Szkoły Podstawowej w Duczkach. Oprócz obowiązkowych zajęć dydaktycznych dzieci korzystają z zajęć pozalekcyjnych: koło plastyczne, koło ekologiczne, koło teatralno-muzyczne, matematyczne i dziennikarskie.
Dyrektor i nauczyciele starają się dbać o wszechstronny rozwój uczniów i przykładają ogromną wagę do spraw wychowawczych. Mimo tego, iż w szkole uczą się dzieci z młodszych klas, dzieci uczestniczą w wielu konkursach gminnych, powiatowych, uroczystościach i akcjach charytatywnych typu:
konkursy plastyczne, recytatorskie, akcje charytatywne na rzecz Domu Dziecka w Dębinkach, występy dla chorych z Hospicjum, dla społeczności lokalnej, itp.
Szkoła współpracuje z Poradnią Psychologiczno-Pedagogiczną, Ośrodkiem Pomocy Społecznej, Ochotniczą Strażą Pożarną w Zagościńcu, Parafią Rzymskokatolicką w Zagościńcu, Miejskim Domem Kultury w Wołominie.
Społeczny Komitet nr 197 Budowy Szkoły Podstawowej w Zagościńcu współpracuje ze szkołą w zakresie:
starań o nowy budynek szkolny
pozyskiwania sponsorów
organizowania festynów na cel szkoły
pomocy rodzinom najuboższym
organizowania wspólnych uroczystości
promocji szkoły i miejscowości.
Szkoła wspomaga uczniów mających trudności w nauce. Prowadzone są zajęcia wyrównawcze. Problemy są bardzo wcześnie diagnozowane przez wychowawców i konsultowane ze specjalistami z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej. Nauczyciele dostosowują wymagania edukacyjne do możliwości uczniów.
Wszechstronny harmonijny rozwój dziecka jest głównym celem pracy szkoły i wszystkie działania podejmowane w tej placówce muszą służyć jego realizacji.
Szkoła to nie tylko program nauczania, ale ludzie, którzy w niej pracują i budynek w którym uczą się uczniowie. Mamy nadzieję, że ten nowy budynek będzie nam służył długie lata a nauka i praca w nim będzie przyjemnością.
Historia została zaprezentowana podczas oddania do użytku budynku nowej szkoły w Zagościńcu w dniu 1 marca 2008 roku