Herbata posiada liczne właściwości zdrowotne, zawiera witaminy A, B1, B2, PP, C, E oraz: teinę, proteiny, lipidy, węglowodany, błonnik i polifenole, które są odpowiedzialne za smak herbaty. Powszechnie za ojczyznę herbaty uważa się górzyste rejony między Chinami, Indiami i Birmą, gdzie panuje klimat monsunowy ? ciepły i wilgotny.
Herbata produkowana jest z liści krzewu Camelnensis. W procesie powstawania herbaty zielonej garbniki nie ulegają utlenieniu i przechodzą do naparu, dlatego herbata zielona posiada charakterystyczną goryczkę, w czarnej herbacie garbniki ulegają utlenieniu, dlatego jest mniej cierpka. Garbniki mają wpływ na hamowanie działania kofeiny, dlatego w herbacie zielonej jest jej najmniej; w herbacie czarnej jest jej więcej, dlatego jest bardziej pobudzająca.
Podstawowy podział herbat polega na klasyfikowaniu wg poziomu fermentacji liści i rozróżniamy herbaty: ?zielone (właściwa zielona, tzw. biała, tzw. żółta, tzw. czerwona), ?oolong, ?czarne.
Herbata zielona
Świeżo zebrane liście niepoddawane są procesowi utleniania (fermentacji). Można więc powiedzieć, że taka herbata jest najbardziej naturalna i najzdrowsza.
Najlepsza temperatura do parzenia herbaty zielonej to maksymalnie 90°C. Do naczynka, w którym parzymy herbatę, wsypujemy 1-2 łyżeczki herbaty i parzymy 2-5 minut. Zielona herbata najlepiej smakuje parzona w porcelanie lub szklanych naczyniach i wtedy możemy podziwiać taniec i formy listków herbacianych.
Herbata biała
Liście po zbiorze, lekko zwiędłe, suszy się w naturalny sposób, następnie poddusza. Podczas procesu powstawania białej herbaty nie ma procesu formowania, w trakcie którego soki z liści wysączają się, dając dodatkowy aromat. Listki i pąki zachowują swój naturalny kształt. Mają delikatny pozbawiony goryczy smak, dlatego nadaje się ona idealnie na upalne dni. Parzyć w temperaturze 90-100°C. Najlepiej w porcelanowym czajniczku lub kubku.
Herbata żółta
Stosunkowo mało znana o wspaniałych walorach smakowych. Powstaje podczas procesu fermentacji nieenzymatycznej. Zebrane listki podgrzewa się, a następnie stopniowo studzi, podsusza się i ponownie podgrzewa. Specjalny smak i aromat uzyskuje się dzięki odpowiedniej regulacji temperatury i wilgotności, podczas której liście uzyskują kolor żółty za sprawą zanikającego chlorofilu. Ma ona smak lekko owocowy, delikatny. Parzyć ją należy w temperaturze 90-95°C w szklanych naczyniach.
Pu Erh
Powstaje, gdy liście herbaty zielonej leżakują w piwnicznych pomieszczeniachw odpowiednio wysokiej temperaturze i wilgotności powietrza przez dłuższy czas. Od lat znane są jej odchudzające właściwości osiągane poprzez hamowanie apetytu oraz poprawę przemiany materii. W celach leczniczych poleca się minimum dwie szklanki czerwonej herbaty dziennie. Parzyć w temperaturze 90-95°C. Podawać w żeliwnych, kamionkowych lub porcelanowych czajniczkach.
Herbata czarna
Jest to herbata o najwyższym stopniu utlenienia przekraczająym 90%. Etapami produkcji są: zbiór liści, więdnięcie — do ogromnych bębnów wsypuje się liście, które są obracane oraz suszone, tak przygotowane są elastyczne i można przystąpić do etapu formowania liści ? zwijania. Proces ma na celu wyciśnięcie soku z liści. Kolejnym etapem jest utlenianie, następnie suszenie i ręczne sortowanie. Rozróżniamy: herbatę liściastą, herbatę łamaną ? liście i łodygi są łamane; herbatę miażdżoną. Napar z czarnej herbaty ma mocny aromat i miedzianobrązowy kolor.
Parzyć w temperaturze 100°C. Podawać w porcelanie.
Herbata Oolong
Herbata oolong w smaku i we właściwościach zbliżona jest do herbaty czarnej. Według klasyfikacji chińskiej jest to herbata szmaragdowa. Temperatura parzenia to 90-100°C. Smak herbat zależny jest od procentu utleniania. Kolor miedzianoszmaragdowy. Wyróżniamy oolong: lekki, średni i mocny.
Agnieszka Czechowicz