Urodziła się w 1950 roku
w Chełmie Lubelskim. Od razu po szkole średniej zdała egzaminy na Akademię Medyczną w Warszawie. Jeszcze na studiach wyszła za mąż, za Andrzeja Jagiełło, również lekarza. Akademię Medyczną ukończyła w 1974 roku na wydziale lekarskim i rozpoczęła swoją pierwszą pracę w wołomińskim Zakładzie Opieki Zdrowotnej. Tam pomagała maluchom na oddziale i w poradni dziecięcej. To właśnie z małymi pacjentami związała swoją zawodową przyszłość – od początku, do samego końca. Cztery lata później ukończyła specjalizację I stopnia z pediatrii i w 1979 roku została zastępcą ordynatora oddziału noworodkowego. Jej wiedza i umiejętności nie były dla niej wystarczające. Kształciła się dalej, by jak najlepiej pomagać chorym maluchom. Przyszedł więc czas na specjalizację z pediatrii II stopnia i specjalizację z neonatologii, aby dokładnie zgłębić wiedzę na temat wad wrodzonych i prawidłowego rozwoju noworodków. Na początku lat 80. została ordynatorem oddziału neonatologii oraz otworzyła własny gabinet pediatryczny.
W poszukiwaniu najbezpieczniejszych metod leczenia najmłodszych, zajęła się homeopatią. Ukończyła dwa kursy Boirona, otrzymała certyfikat z homotoksykologii. Od 1997 roku zaczęła wprowadzać leki homeopatyczne w leczeniu
w oddziale położniczo – noworodkowym oraz w poradni noworodkowej i laktacyjnej. W 2004 roku została wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Homeopatii Klinicznej. Miała za sobą liczne wystąpienia na kongresach, ogólnokrajowych seminariach i szkoleniach zarówno dla lekarzy, jak i farmaceutów. Jej artykuły publikowane były
w pismach fachowych. Dzięki swoim umiejętnościom ratowała dzieci, a wiedzą dzieliła się również
z rodzicami. W czasie współpracy z Fundacją „Rodzić po ludzku”, popularyzowała homeopatię wśród młodych matek.
Osiągnięcia dr Ewy Jabłońskiej – Jagiełło możnaby wymieniać bez końca. Dla jej przyjaciół i rodziny , to ona jednak była najważniejsza.